سالی پر از اعداد زوج

 شماره ۱۲ میگوید یبوست نوشتاری گرفته ام ولی واقعیت این است آنقدر بر سرم ریخته است از ریز و درشت که نای نوشتن نداشتم. امروز  روز ششم ژانویه سال ۲۰۲۲ است ٬ اصلا این دو سال گذشته را درست به خاطر نمی آورم . سال های همه گیری کرونا و تنهایی هایمان.

سال ۲۰۲۱ عجیب تمام شد ٬ آنقدر هنوز براعم عجیب است که شاید نمی خواهم ازش بنویسم. از اواخر ماه نوامبر انگار چیزی در من عوض شد٬ کسی آمد٬ کسی رفت..لحظه ای گذشت. 

سال جديد را امسال جور دیگری شروع کردم٬ ترسیده بودم ولی خشمگین نبودم! امیدوار نیستم به خوشبختی در سی و هشت سالگی ولی خشمگین هم نیستم. اسمش را در فضای مجازی گذاشته ام این بچه! شاید جون چشمهای معصومی دارد شبیه بچگی هایمان 

نه دلیل امدنش را فهمیدم نه می دانم تا کی خواهد ماند هر چه هست میخواهم این سال جدید فقط آنی نباشم که در سی و اندی سال پیش بودم.

میخواهم کمی آنی باشم که همیشه پشت کلماتم مخفی بوده است٬آنی که از دور آدم های دیده اند. نه آن موجود عجیب که از ترس زیر لحاف قایم میشد.